socio-culturele functie

Cultuur historie

In bijna heel Europa worden bossen al eeuwenlang geëxploiteerd, beheerd en gebruikt door verschillende groepen met verschillende belangen. Vooral in oude bossen zijn er heel wat sporen van menselijk handelen te vinden. Dit noemen we cultuurhistorische elementen. Zo zijn er binnen – maar zeker ook buiten – de bossen heel wat merkwaardige bomen te vinden die als een cultuurhistorisch relict kunnen beschouwd worden. Ook bospoelen waar vroeger vlas in werd geroot, waar bluswater werd opgeslagen om bosbranden te bestrijden, die gebruikt werden voor recreatie of jacht, zijn cultuurhistorische elementen. In sommige van onze bossen, zoals het Meerdaalwoud, vind je zelf Keltische grafheuvels.

Ook eeuwenoude dreven, wegenpatronen in stervorm, opgehoogde boswallen als bescherming tegen vee en stropers behoren tot cultuurhistorische elementen. Beheervormen zoals hakhout en middelhout kunnen tot deze categorie gerekend worden. Ten slotte halen we ook nog rabatten aan, dit zijn de greppelsystemen die je nog vaak aantreft in onze bossen. Deze werden aangelegd om te natte standplaatsen te draineren en om de bladval in te concentreren, die werd later gebruikt als meststof.

Waar komen die wolven en roodkapjes toch vandaan?
‘Lang geleden, in een donker bos, leefde eens…’ Zo beginnen heel veel sprookjes en kinderverhalen. Vaak spelen bossen en bomen een belangrijke rol in fabels, gedichten of verhalen… Aan de hand van sprookjes werd ons een les meegegeven, of bepaalde verschijnselen verklaard. Vroeger werd een bos vaak als gevaarlijk en mysterieus beschouwd, dé ideale omgeving voor een kwaadaardige heks. Ook krijgen vaak dieren of planten eigenschappen toegeschreven die typisch menselijk zijn. Ze kunnen praten, denken, kleren dragen etc. Denk maar aan Reinaert de vos of De wolf en de 7 geitjes…